-
1 usposobienie
- nia; nt* * *n.1. (= natura, charakter) disposition, nature, temper; mieć pogodne usposobienie have a cheerful l. sunny disposition; mieć porywcze usposobienie have a quick temper; mieć łagodne usposobienie be good-natured; mieć przykre usposobienie be ill-tempered; z usposobienia by nature, by disposition.2. (= nastrój) mood; być w radosnym/złym/ponurym usposobieniu be in a joyous/bad/gloomy mood.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > usposobienie
-
2 usposobienie
usposobienie n (-a) Wesen n, Gemüt n, Naturell n;pogodne usposobienie heiteres Gemüt n;mieć miłe usposobienie ein einnehmendes Wesen haben
См. также в других словарях:
usposobienie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. usposobić {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}usposobienie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. usposobienieeń {{/stl 8}}{{stl 7}} ogół cech charakteru… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
usposobienie — n I 1. rzecz. od usposobić. 2. lm D. usposobieniebień «zespół stałych cech charakteru, właściwy komuś sposób zachowywania się; temperament, natura» Pogodne, miłe, wesołe, ponure, gwałtowne, kłótliwe usposobienie. Być z usposobienia flegmatykiem,… … Słownik języka polskiego
